XXXIV rozdział - Powrót

                                

                                                                               Rozdział z dedykacją dla Daria <3
                                                                              
                                                                                   Jeżeli szczęście jeszcze
                                                                                    nie przyszło do ciebie,
                                                                                    to znaczy, że jest duże
                                                                                     i idzie małymi kroczkami.

Nie wierzę- Szepczę i odwracam wzrok. Czuję jak w moim oczach zbierają się słone łzy.

W jednej chwili zapominam o tym, że się spieszę. Wszystkie myśli uciekają gdzieś daleko.

Stoimy na środku chodnika przez parę sekund, a może nawet minut.

Czuję na sobie jego wzrok ,jednak ja nie mam odwagi spojrzeć mu w oczy.

Nie wiem jak mam zareagować. Nie wiem co w tym momencie czuję.

Złość, radość, szczęście, smutek...

Szczerze? Mam nadzieję, że to wszystko to jest sen, a ja zaraz się obudzę.

-Obiecałem, że wrócę- Odezwał się po raz pierwszy podczas tego spotkania.

Mam wrażenie jakby czas się zatrzymał.

Pogodziłam się z tym, że on nie wróci. 

Myślałam, że o nim zapomniała, jednak wiem, że się myliłam.

Gdy teraz go widzę, wszystko wróciło z powrotem.

Chwilę, które spędziliśmy razem, pocałunki, czułe słówka, ale również ból kiedy mnie zostawił i odleciał. W przypływie odwagi przełamałam się i spojrzałam na niego.

Jednak wiem, że źle zrobiłam ponieważ moje oczy ponownie się zaszkliły.

Najchętniej uciekłabym teraz gdzieś daleko.

-Powiesz coś?- Spojrzał na mnie i złapał mnie za ramię.

Poczułam jak skóra w tym miejscu zaczyna mnie mrowić.

Ta cała sytuacja odebrała mi mowę, choćbym chciała i tak nie umiałam nic powiedzieć.

Moje serce ma ogromną ochotę wtulić się w jego ramiona i zaciągnąć się jego perfumami.

Jednak rozum chce uciec jak najdalej i nigdy już nie spojrzeć w jego szmaragdowe oczy.

Ja wiem jedno. Nie ma rozumu, który wygrałby z sercem.

Podniosłam swój wzrok na twarz szatyna i zaczęłam przyglądać się jego malinowym ustom.

Przeniosłam spojrzenie na jego oczy, co było moim najgorszym posunięciem.

Zobaczyłam w nich małe wirujące iskierki. Po chwili już znajdowałam się w objęciach Jorge.

Jak zawsze jego dwa szmaragdy odbierają mi racjonalne myślenie.

-Tęskniłam za tobą.-Szepnęłam, a on jeszcze mocniej przycisnął moje ciało do swojego.

~~~♦☺☺☺~~~

-Dlaczego mi nie powiedziałaś?- Powiedziałam ze spuszczoną głową.

-Nie wiedziałam jak na to zareagujesz.- Blondynka spojrzała na mnie i poprawiła sobie kosmyk włosów spadający jej na czoło.- Chciałam ci to dzisiaj powiedzieć, dlatego napisałam ci żebyś szybko przyszła.- Bez zastanowienia się do niej przytuliłam, a ona mimo zaskoczenia oddała mój gest.

-On tu zostaje na stałe?- Spytałam się niepewnie, kiedy już odsunęłam się od przyjaciółki.

Nie wiem czy chcę to wiedzieć.

Boję się, że prawda mnie zaboli, jednak życie w kłamstwie nie ma sensu.

-Nie wiem. Chyba tak. Nie widziałam się z nim jeszcze, rozmawialiśmy tylko przez telefon.- Kąciki ust blondynki podniosły się ku górze, zarysowując na jej twarzy lekki uśmiech.Przeczesałam swoje włosy do tyłu i odwzajemniłam gest Mechi.

Gdy miałam już otworzyć usta by coś powiedzieć usłyszałam dźwięk przekręcania klucza w zamku od drzwi. Mercedes przeniosła wzrok w tamtą stronę, a ja postąpiłam podobnie. 

-Tęskniłem Mechi- Po chwili rodzeństwo rzuciło się sobie w ramiona.

Uśmiechnęłam się na ten wspaniały widok i cofnęłam się parę kroków do tyłu.

Jorge to zauważył i z uśmiechem, pokazał mi gestem ręki, że mam dołączyć do nich, na co jego siostra zareagowała tak samo.

Mimo zawahania przytuliłam się do dwójki moich przyjaciół, trwając z nimi w żelaznym uścisku kilka dobrych minut.

-Uczcimy twój powrót?- Zapytała się blondynka z serdecznym wyrazem twarzy, kiedy już usiedliśmy na białej kanapie w salonie.

-A więc co proponujesz mała?- Jorge chytrze się uśmiechnął, a Mechi od razu zrobiła naburmuszoną minę i pewnie gdyby była młodsza o parę lat, rzuciłaby się na szatyna obijając go bezlitośnie poduszką. Jednak nie oszukujmy się, dwudziesto-paroletniej kobiecie nie wypada tego robić.

Otóż blondynka zawsze podziwiała wysokie i długonogie modelki i uważała je za ideały.

Więc nienawidzi jak wypomina się jej niewysoki wzrost, a Jorge jako, że jest jej bratem zawsze wykorzystuje tą informacje, by ją zdenerwować.

-Wesołe miasteczko?- Powiedziałam, by przerwać napięcie panujące między rodzeństwem.

Przyjaciele spojrzeli na mnie z identycznymi minami. Naprawdę są do siebie bardzo podobni.

-Nie jesteśmy trochę za starzy?- Zaśmiała się blondynka.

Wiem, że może trochę mnie poniosło z tym wesołym miasteczkiem, ale przecież każdy, kto mnie zna wie, że nie lubię chodzić do klubów na imprezy. To się nadal nie zmieniło i raczej się nie zmieni.

Odraża mnie ten cały zapach alkoholu połączony z dymem tytoniowym.

To nie dla mnie. Więc to chyba było najlepsze miejsce jakie wpadło mi do głowy.

-Przestań być taka poważna- Zwrócił się szatyn do swojej siostry, pokazując jej przy tym język.

-To idziemy do wesołego miasteczka-Krzyknęła Mercedes i wyrzuciła ręce w górę, głośno przy tym piszcząc. Dziwnie się na nią spojrzeliśmy i zaczęliśmy się śmiać, a po chwili dołączyła do nas również blondynka.

~~~♦☺☺☺~~~

- Trzy bilety?- Zapytała się Mechi stojąca przy kasie.

-Ja mogę udawać dziecko, wtedy wejdę za darmo- Wykrzyknął Jorge i przykucnął, by zmniejszyć swój wzrost. Głośno się zaśmiałam na jego wygłupy, a Mercedes zgromiła go wzrokiem.

Bileterka dziwnie się na nas popatrzyła jednak po chwili spuściła spojrzenie i przeniosła je na kolejnych klientów.

-Jesteśmy w miejscu publicznym, zachowuj się- Mercedes zmroziła brata wzrokiem i szturchnęła go lekko w ramię. 

Ten się tylko zaśmiał i objął ją ramieniem w pasie.

-Też cię kocham siostra- Posłał jej uśmiech, a blondynka wywróciła oczami.- To na co pierwsze idziemy?- Szatyn dziwnie zatarł ręce i zaczął się rozglądać dookoła po wszystkich atrakcjach.

-Ja chcę watę cukrową!- Wykrzyknęłam, kiedy zobaczyłam obiekt, od którego zawsze moje zmysły wariują. Moi przyjaciele spojrzeli się na siebie i wybuchli głośnym oraz serdecznym śmiechem.

-Nic się nie zmieniłaś- Podeszła do mnie Mercedes i po tym jak opanowała śmiech, lekko się do mnie przytuliła. Nie za bardzo zważając na jej słowa delikatnie wymsknęłam się z jej objęć i pobiegłam do butki z moim ukochanym smakołykiem.

To naprawdę był wspaniały pomysł, żeby tu przyjść znowu czuję się jak małe dziecko, które po prostu cieszy się życiem.

Wzięłam patyk, na którym znajdowała się różowa wata i w tępię natychmiastowym zaczęłam się zachwycać jej smakiem.

 -Gdybyś tylko widziała jak teraz wyglądasz- Usłyszałam chichot blondynki i popatrzyłam na nią niezrozumiale. – Jesteś cała różowa- Wyjaśniła mi i z uśmiechem parzyła na to jak moje policzki zaczynają płonąć. Zobaczyłam jak Jorge zbliża się do mnie z chusteczką higieniczną w ręku i powoli zaczyna mi wycierać wybrudzoną twarz.

-Od razu lepiej. Nawet bez waty cukrowej na policzkach jesteś słodka-  Serdecznie się uśmiechnął i kolejny raz poczułam jak moją twarz zalewa fala gorąca.

Jedyne, z czego się cieszę, że nie widzę tego jak bardzo jestem czerwona.

Szybko spuściłam wzrok i zakryłam się włosami. Zaczęłam się rozglądać dookoła jakbym szukała czegoś do przykrycia moich policzków.

-Idziemy na tą kolejkę?- Zapytała się Mercedes, widząc moje zakłopotanie, za co byłam jej ogromnie wdzięczna.

Pokiwałam szybko i energicznie głową, a po chwili razem skierowaliśmy się w stronę kolejnej atrakcji.

***

Hej wszystkim ;*

Od razu na wstępie zmuszona jestem trochę ponarzekać xD

Nie podoba mi się ten rozdział.

Miałam dość spore problemy z napisaniem go i w efekcie wyszło jak wyszło.

Moja wena totalnie wyparowała, a dodatkowo szkoła i nawał nauki wcale mi nie pomagają.

Widocznie wszechświat nie jest po mojej stronie. 😕 😕

Przepraszam że w ogóle publikuje takie coś xd powinnam to poprawić i napisać jak należy, ale naprawdę nie miałam siły na ten rozdział :c

Obiecuję, że następnym razem się nie zawiedziecie, a rozdział będzie lepszy.

A tak co u Was?

Ja nadaję o sobie to wy też możecie ponarzekać na szkole i wszystko co Was wkurza. Zapraszam xd 😉 😝 😂

Kocham Was wszystkich i każdego z osobna. BUŹKA!  ♥ 💋